بختاں سنگ گئیاں مک تاثیراں | زخمی دی شاعری

•——پنجابی نظم——•

بختاں سنگ گئیاں مک تاثیراں

کھس لئیاں غربت سب جاگیراں

گل وچ بچیاں پاٹیاں لیراں

ہوگیائے میرا حال فقیراں

ہتھ وچ کاساں چا کے بیٹھاں

وسدا وقت ونجا کے بیٹھاں

کوئی نئیں آنڑ کے درد ونڈاندا

میں اُجڑے نوں گل نال لاندا

انج دے حال ونجاے نے غربت

میتھے ظلم کماے نے غربت

دس نئیں سکدا لوکاں نوں

مار کے اپنڑیاں شوقاں نوں

دنہہ زندگی دے کٹدا ہاں

رب دی ذات تے سٹدا ہاں

اہ ای اپنڑاں عدل کریسی

غربت تو میری چوک چھڑیسی

اُس دے باجھ سہار کوئی نئیں

اُندا نظر کنارا کوئی نئیں

غربت دے دریا چوں زخمی

کیویں نکلاں تارا کوئی نئیں